...එහෙම උනා නම් ...

මේ අඳුරු දෙනෙත් ලඟ
සොඳුරු වූ එළියක් වන්නට....
එ සහන් එළිය ලඟ
මිහිරි වූ සිනහව වන්නට....
එ සිහින් සිනා ලඟ
හැඩකාර ජිවිතය වන්නට....
එවන් ජිවිතය ලඟ
හෙට දිනක් වන්නට....
එ උතුම් හෙට දවසෙ
සෙවනැල්ල සේ
හැකිනම් රැදෙන්නට නුඹට,.....
හැකි වෙවි හිනහෙන්න
සංසාරේ හැමදාම....
ලඟ ඉදන් ආදරෙන්
ඒ
"....එහෙම උනා නම් ...."

සමුගෙන ගියා නුඹ නොකියාම කාටවත්

මට තාමත් මතක් වෙන්නේ එදා ඉළංදාරියාට පසන් මාව පෙන්නලා දන්නවද කවුද කියලා ඇහුවාම එයා දුන්නු උත්තරේ

"මොකද මම නොදන්නේ මම දන්නවා මම අදුරගත්තා" කිව්වා.....

ඒ මම මුල්ම වතාවට ඉළංදාරියාව දුටු දිනය ඒ අපේ සිහින බක්මහ උත්සවයේදි.

හැමදාකම විස්තර එක එකෙනාගෙන ඇහුවට එද තමයි මම මුලින්ම දැකලා කතා කලේ

ඒත් මම දැනන් හිටියේ නැ ඒ අපි හමු උනු ප්‍රථම සහ අවසන් වතාව කියලා

වී කරල් ගොඩාක් ගෙනත් දිලා සරසන්න කියලා පහන ලඟ හිටියා මට තාමත් ඇස් වල මැවෙන්නේ එදා ඉළංදරියා හිටපු විදිහ.....

නුඹ අපෙන් සමු අරන්

යන්න ගිය හැටි මෙහෙම

මිතුරන් උනු නිසා අපි නිබඳ

බැ කොහොම දරාගන්නට

ඉළන්දාරියෝ නුඹ.........

නැවත නෑවිත් මේ මහපොළොව මත

නිවන් දැකපන් අපෙත් පින් ගෙන

එනවා නම් ආයෙමත්

තටු ලිහා ගළවා තබා නුඹ ගිය

අතීතයේ මං සළකුණු කියාගෙන

එද්දී යන්නට ඒ මතකයන් රැගෙන

නොහී දෙන්නට කිසිවක් ඉතිරිව

පාරනා මා හිත ඒ සුවඳ

ඉල්ලා හඩන විට නුඹේ ප්‍රේමය

නුඹ සතුව නැත මා ළඟ

අයදින්නට රැදෙන ලෙස මා සමඟ

දකින දසකුත් එක් හීනයක

දුටුවා පැමිණ ඇති වඟ නුඹ මා වෙත

නො ඉහිලුම් හදවත විවරව

සිප වැළද හැඩුවා නුඹව මම

යළි කවදවත් වෙනස් නොවෙනු ඇත

කියා ලේබල් ගසා වෙන් කළ හිත

මේ ලෙස යදම් බිඳ නුඹ සොයාගෙන

යන්නේ කිමද නොදනිමි මගේ සඳ

නොකියා හංගාන හිටියාට පෙම් හිත

වෙලා මදි මට මේ සංහදිය

ආයෙමත් එන්නට හැකි නම් මුලක හිඳ

ඉන්නවා සත්තකයී මම නුඹේ ලඟ

සැගවී හඩන ම'හිත බදාගෙන

කවදාකවත් නුඹ නො එන බවත් දැනගෙන

බැ තවත් ඉවසන්න මේ ලෙස

මැරෙන්නට අවසරයී දැන් ඉතින් මට