දළදා මාලිගාවේ වැව ඉස්මත්තේදි පුංචි බංකුවේ වාඩි වෙලා මම බලන් හිටියා පැයක් දෙකක් විතර බලන් හිටියා...........
කොළඹ ඉදන් නුවරට එන්න මහා හුගාක් වෙලා යන්නේ නැ ඒත් මේ තරම් මට වෙලාව ඉක්මනටම යනවා වගෙ දෙනෙන්නේ ඇයී.........................?????
නොඉවසිලිමත් හිතේ හැටි එහෙමයි කියල දවසක් ඔයා මට කියලා දුන්නා....
මම හිමි හිමිට අත් ඔරලොසුව බැලුවා 10.20 එහි සටහන් වෙලා
ඔයා තාමත් නැ......
මම අයේම වතාවක් දළදා මාලිගාව වෙත නෙත් යොමු කරගෙන දැස් අයා බලන් හිටියා
ජීවිත කාලේම උනත් මම බලන් ඉන්නම් කියන්නයි අද මම ඔයාට මාව දකින්නට එන්න කියුවේ විත්තිය ඔයා දන්නේ නැතුව ඇතී.
සමහරවිටක ඔයා ජිවිත කාලයටම මගේ ලඟින් ඉන්නම් කියන්නට මා සොයා එනවා වන්නටද බැරිකමක් නැත..
අපි අපිට ඒ තරමටම ආදරේ වඟ මුලු ලොකයටම නොරහසක් බව අපි හොදින්ම දැන හිටියා.............
දවල් මද්දහන උදා වෙන්න අර අදිනකොට හිමි හිමින් නුඹ සීතල නුවරට ආවා........
කැප්පැටිපොළ ශාලව ලඟින් පාරේන් එහා පැත්තේ බස් එකෙන් බැස්ස නුබව මම අදුනා ගත්තේ කකුල් දෙකෙන්
නුඹ හිමි හිමින් වට පිට බලනකොට මම හොරෙන්ම ලඟට ඇවිත් කතා කලා.
මතකයී නේද තවමත්............?
අපි එතන ඉදන් ලොකු නිහඩ බවකින් මාළිගාවට පිය මැන්නා.
නුඹ ආසම කරන නිල් මානේල් මල් අරගෙන අපි හිමි හිමින් දළදා වැන්දා......
එදත් මම ප්‍රාර්තනා කලේ හැමදාම ජිවිතේ ඔයාව සතුටෙන් තියන්න කියලා විතරයී.
මට ඔයාව මගේ කරල දෙන්න කියලා කියන්න අමතක වෙන්න ඇති නැ අමතක උනා නෙවෙයී.
ඔයා ව මගේ ලඟට කරන් තියගන්න තරම් ආත්මාර්තකාමි හැගීමකින් එහෙම දෙයක් දළදා හාමුදුරුවන් ලඟදි මට ඉල්ලන්න ඔන උනේ නැ.....
ඒ නිසාවෙන් මම ඔයාගේ සතුට විතරක් ඉල්ලුවා.....
අවසානයද......... ආරම්භයද.... කියන්න මම දන්නේ නැ අපි හිමිට ඇවිදගෙන ගියේ වැව රවුම වටේටයි...........
පුංචි බංකුවක ඉදගෙන අපි නිහඩ බව රැක්කා..........
ඉතින් කියන්න ඔය ඒ නිහඩ බව බින්දේ මගේ දිහවට ඔලුව හරවලා චුට්ටක් මට ලං වෙලා
සිතුවිලි ගඟ උතුරා ගලා බැස මම ගොළු උනා..
ඒත් වචනයෙන් වචනය එකතු කරලා කතා කරන්න උත්සහා කලා.
ගැහෙන හඩින් එකින් එක මම අමුණන්න ගත්තා.....
ඒත් වචන දහයක්වත් මට කතා කරගන්න බැරි උනා........හිතේ තෙරෙපගෙන හිටි දුක වේදනාව වෙනදා වගේම නුඹ ඉදිරියේ කදුලක් එතිලා ඉකිගැස්මකට මැදිවෙලා ගලන් ගියා.
අඩන්න එපා "............"
ඔයා මට කිව්වා.
ඒත් වෙනදා වගේ මගේ ඔලුව අතගැවේ නැ.....
චුට්ටක් වෙලවාක් එහෙම හිටපු ඔයා සංසාරේ පුරාවටම මාව නැති උනත් මේ ආත්මෙද් වත් ඔයාගෙ වෙන්න කියලා කිව්වා.....
මහ අපුරුවට ඔයා මට ආයේමත් ඔයාගේ වෙන්න ආරාධනා කලා......
ඇසිල්ලකින් මගේ වේදනාව තුනී උණා......
අපි හුගාක් දෙවල් කතා කලා.....
*********
කාලයත් එක්කම අපි ආයෙමත් අපේ වෙලා කොහෙන්දෝ තැනකින් ආයේමත් අපිට වැරදුනා
කාලයක් අයාලේ ගිය හිත ආයෙමත් එක් තැන් කරගෙන නුඹ ලඟට එන්නට හීනයක් මැව්වා ඒ මම තනියම මුළු ලොවටම හොරෙන් නුඹටත් හොරෙන්........
ඒ හීනේ නොහිතපු මොහොතක නොහිතපු තැනකදි බිදගෙන වැටුනා........
**********
හුරු පුරුදු සුවඳක් ලඟ ලඟදෝ කොහෙදො හිත නතර උනා.....
ඒත් ඒ හීනයක් වඟ මට දැනෙනකොට හැබැ ලොකයේ නුඹ සොදුරු ලඳකගේ ආදරණීය සැමියකු වී හමාර වී තිබුනා.......
**************
අවසානයේදී සදහටම මට නුඹව අහිමි වී ගියා.
තාමත් මම ඒ වැව් ඉස්මත්තට වී නුඹව සොයන වඟ නුඹ නොදන්නවා ඇත .....
