පරණ දිනයක්

දුවගෙන විත් නැගුනි පය ලිස්සද්දීම මා නොවැටීම බස් රථයකට

බසය පුරාම නෙත් යොමලා දුටු අසුනේ වාඩි උනේමි හති දමමින්..........

දුටුවා ඉදිරියෙන් මගේ ප්‍රේම වන්ත රුවැත්තියක් අලුත ගෙනා මනාලියක් ......හැඩකාර කිරිල්ලියක්..........

මුකුළු බසින් හිනා නගන හැඩි දැඩි තරුණයකු අතගෙන යයී ඇ බසයේ ඉදගෙන

අහිමි වූ පාදයක් ඇති තරුණයකු නැගගත්තා ඒ බස් රියටම

පිදුවා අසුන මම සැනකින් මිල නොකොටම සිනාවකුත්

හැගුනා වැදුනු වඟ නම් ඔලුව කොහේ හෝ කළු ගල් තලාවක

සිතුනා මට නැගිටු සැනින්..........

ටීක් බෝල වගේ කඳුලු බිංදු තුනක් ගලන් ගිහින් සට සට ගා ඇද වැටුනා............

ගල් ගැසුනු මහිත එක්කම මම ආයේත් හොරෙන් බැලුවා............

ඉවසා.........................

දරා....................

වදාරා.....................

කඳුළු සඟවා.....................

හැඩුම නවතා.................

කඳුළු පිසදා...........................

මොහොතක් සිතා.................

යළිත් ඒ දෙස බලා...........................

නගා ගත්තා ආයාසයෙන් පපඩමක් වූ මගේ මුවගට මද සිනාවක්

ප්‍රේම වන්ත රැවැත්තිය ඉල්ලුවා මා අත් බෑගය

වැටුනා කඳුලක් යලිත්

බැලුවා මා දෙස නිහඩ දැසීන් කදුලු අත දරාගෙනම හැඩිදැඩි තරුණයා සැනෙකින්

කඳුලු පිසිනා විට මා දැතින්

දුටුවා රන් මුදුවක්

පරණ දිනයක ඔහු මට පැලැන්දු

හැප්පෙන්න ඇති කළුගල් තලාවෙම ඔහුත් මා මෙනම මොහොතක්

"බොහොම ස්තුතී"

රුවැත්තියහට මා කියා

සැනින් මා පිටු පස දොරෙන් බැස නොපෙනී ගියා..

රුවැත්තිය තරම් මා හැඩ නොවුනාට

රුවැත්තිය තරම් මා රූමත් නොවුනාට

රුවැත්තිය තරම් මා ධනවත් නොවුන්නාට

පණටත් වඩා පෙම් කළෙමී මා නුඹට

ආගිය වසරක මතක ආවර්ජනයක සටහන්

අතිතයට යන්නට ආයෙමත් අවසරයී.

අදට හරියටම වසරකට කලින් අද වාගේ දවසක මේ බ්ලොග් අවකාශයට එන්නට මට අවස්තාව ලබා ගත් හැටි සිට මතකය මා මනසේ පෙළගැසෙයි.....

බුකියේ කවි ලිය ලියා උන් මා විසින් ලියන ලද එක කවියක මා විසින් ටැග් කරනු ලැබු පුද්ගලයකු දැකීමෙන් "මගෙ මරණය" මා සමග ඔහුගේ තාප්පයේ කතා කලා මතකයි.

එදායින් ඇරඹුණු ඒ මිතුරු දම තව තවත් වැඩිදියුණු වෙමින් ඔහු මට බ්ලොග් අවකාශයට පාර කියු හැටි මතකයී

"ඔයා කැමතිද බ්ලොග් එකක් කරන්න?"

"ෂා නියමයී,............... ඒත් කොහොමද කරන්නේ................?"

"මම කියලා දෙන්නම්, අපි කරමු"

එදා ඒ කියු වදන් තාමත් මගේ මතකයේ රැදේ.
දහ දොළොස් වතාවක් පමණ "මගේ මරණය" ට කරදර කරමින් සදාගත් මගේ පැල්පත බදු බ්ලොග් එක තුල මම එදා සිට හැකි හැම විටකම සැරි සැරුවා මතකය

*අතරමං වු ජිවිතය*

*මතකය අතර දොලනය වන මගේ කවි*

*කාගෙදෝ කතාවක්*

*තනි උනාම හිත කියන දේ*
ආදී වර්ගීකරණයකින් යුතුව ලියාගෙන ගිය දෙවල් අතර මැද නවතමින්ද නැවත නැවත ලියමින්ද ඉදිරියට අවුරුද්දක්ම ආ වග සතුටෙන් දැනුම් දෙමි........

මේ ආ ගමන් මඟ තුල මා පසු පස සිටි අය බොහෝ වෙති.

ඒ හැම කෙනෙකුම නොවුනත් මේ ආදරෙන් මතක් කරන්නේ ඔවුන්මය...

"මගේ මරණය" මගේ හද පිරි ස්තුතීය හැමදාම ඔයාට ලැබෙනවා.....

මේ බ්ලොග් අවකාශයට මාව ගෙන ආව ට සහ මෙතෙක් හැම අවස්තාවකදීම මා සමඟ මගේ ආදරණීය යහළුවෙකු සහොදරයකු ලෙස මා පසු පස ආවාට සහ ඉදිරියට ත් ඔයාව එලෙසින්ම මම බලාපොරොත්තු වන වගත් දැනුම් දෙමි... හේහේ

එමෙන්ම අන්ශ

අන්ශ් හැමදාකම මගේ පැල්පත වෙත ආව ගිය කෙනෙකු සේ මම දැක ඇත්තෙමි

ඇයටත් මගේ ස්තුතීය

අදටත් මෙහි නිතර එන යන සහ මම කියන ලියන දේ බලා නිහඩවම ඇත සිටන් බලන් ඉන්න බොහෝ දෙනා අතර *ගයාන් තාරක*ව ආදරයෙන් මතක් කරමි....

ඔහු මා සමඟ එක් වී එකට කවිකම් කල සහ මා නිසාවෙන් කවි ලියන්නට පුරුදු උනු එක් චරිතයක් විය එය මට සතුටක් බව අද මම ඔහුට කියමි...

මා සමඟ පැමිණි බොහෝ දෙනා අතර ඉතාමත් ලෙංගතුව මතක් කරන ආදරණීය චරිත දෙකක් ඇත...

ඒ මගේ ආදරණීය නංගා *අමාදි ජයසිංහ*

ඇය මා ලියු බොහෝ දෙවල් කියවමින් සයිබර් අවකාශයේ මා සොයා පැමිණ මට ආදරණීය යෙහෙලියක් *ලක්ශිකා සමරසිංහ* සොයා දුන් ඒ මගේ ආදරණීය නංගා අද අපි අතර ජීවත් වෙනවාද කියාවත් සොයා ගැන්මට නොහැකිව හිදින මොහොතක ඇවා ආදරයෙන් මතක් කරමී..

කොහේ හෝ හිඳ මගේ නංගා මේ සටහන් බලනවා නම් ආයෙම්ත් එන්න ලැබෙන්න කියලා අපි ප්‍රාර්ථනා කරමු............!!!
මේ හැම දෙයක්ම ඈත ඉදන් බලා මගෙන් හිමි හිමින් ප්‍රශ්න කර කරා හැමදේම කියවන මගේ ආදරණීය කොල්ලාවත් (උදයංග ) ආදරෙන් මතක් කරමි.....

එමෙන්ම රවා මගේ සහොදර මලයා ඔහු සහ රනා,හේමලයා ආදී මෙකි නොකි අය මා සමඟ මා මෙහි ආදා සිට හිටියා මතකය

ඒ හැමොටම ස්තුතී...........

මෙහි පැමිණීමෙන් පසුව මට ලැබුණු හැමදෙයක්ම ශේෂයක් කොට ගතහොත් ලබා ගත් වටිනාම දෙය නම් ඒ මිතුරු දමක් ම විය. එය කොතෙක් වටිනාකමක් මා සතු විද යන්න මම කිය යුතු නැතැයි සිතමි. :) ( ලබාගත් වටිනාම දෙවල් ගැන මම අමුතුවෙන් කුරුටු ගැ යුතු නැතෙයී සිතනවා හේහේ )

මා විසින් ලියන බොහො දේ දෙස බලා හුදෙක් මා මිතුරන් ඇසුවෙ සහ සිතුවෙ මේ සියල්ලම මා සටහන් තබන්නේ මගේ ජීවිත කතාවද ජිවිතේ කතාවේ හිත රිදුනු තැන්ද යන්න එහෙත් අද පවසමී මේ සියල්ලම මගේ ජීවිත කතාවම නොවන වඟ දැනුම් දෙමී. හේ හේ

කියාගත යුතුයි යැයී සිතු සියල්ලම කියාගත්තාද යන්න මම නොදනිමි.

කුමක් කීවද වුවද හැමටම බොහෝ ස්තුතී වඟ සදහන් කරමි.
මා සමඟ රැදී සිටියාට හැමට ස්තුතී සහ ඉදිරියට ත් මා සමගම රැදෙන මෙන් ඉල්ලා සිටින්නට අවසරයී.....